ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΜΕ…
Με συντεχνιακά αιτήματα κοιτάζοντας μόνο την πάρτη μας.
Με “αγώνες” διαμεσολαβημένους από εργατοπατέρες και κομματάρχες
και με διαδηλώσεις μαζί με τα αφεντικά.
Με ανάθεση των ζωών μας στους όποιους “εμπόρους ελπίδας”.
…ΑΛΛΑ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ:
Με μαχητικούς ταξικούς αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και με γνώμονα τα συλλογικά συμφέροντα της τάξης μας.
Μέσα από εργατικές ενώσεις (σωματεία και συλλογικότητες εργαζομένων και ανέργων) που λειτουργούν αυτοοργανωμένα – αντιιεραρχικά – αδιαμεσολάβητα και από συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς χώρους – καταλήψεις, αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης.
Με έμπρακτη αντίσταση στην εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία, στην υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, στην εδραίωση του εργασιακού μεσαίωνα, στην κρατική εξουσία.
Με μαχητικές απεργίες και απεργιακές περιφρουρήσεις, με καθημερινές συλλογικές κόντρες με τους εργοδότες μας, με διαδηλώσεις που στεκόμαστε πλαί πλάι με τους συναδέλφους μας, ντόπιους και μετανάστες.
Με μείωση του κόστους ζωής μας και έμπρακτη αντίσταση στον αποκλεισμό μας από τη δυνατότητα κάλυψης βασικών αναγκών, μέσω απαλλοτριώσεων σε σούπερ μάρκετ και αρνήσεων πληρωμών όπως πχ για ηλεκτρικο ρεύμα και μετακινήσεις με ΜΜΜ, παίρνοντας έτσι πίσω λίγη από την υπεραξία που καρπώνονται τα αφεντικά από εμάς.
ΜΕ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ